Home |
โรคกระดูกพรุนคือภาวะที่กระดูกสูญเสียความหนาแน่น ทำให้กระดูกเปราะและหักง่ายขึ้น โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ และผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนที่ระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนลดลง แต่รู้ไหม? ว่าโรคนี้ไม่ได้อยู่ดี ๆ ก็เกิดขึ้นทันทีเลยแต่จะค่อย ๆ เกิดขึ้นตั้งแต่เราย่างเข้าวัย 30 ปีก่อนที่อาการจะรุนแรงขึ้นไปเมื่อเราเข้าสู่วัยชราภาพ ดังนั้นการป้องกันโรคกระดูกพรุนอย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดก็ควรจะเริ่มตั้งแต่ก่อนอายุ 30 ปี จึงจะเห็นผลได้เป็นอย่างดี
ทำไมกระดูกถึงพรุน?
กระดูกจะประกอบด้วยเซลล์สร้างกระดูก (Osteoblast) ซึ่งในช่วงวัยเด็กร่างกายของเราจะสร้างเซลล์สร้างกระดูกมากกว่าเซลล์สลายกระดูก (Osteoclast) ซึ่งทำหน้าที่สลายกระดูกเก่าที่เสื่อมกลับคืนสู่ร่างกายและเมื่อถึงอายุประมาณ 25-30 ปี กระดูกก็จะแข็งแรงที่สุดในช่วงชีวิตของเรา
แต่หลังจากนั้น การสลายตัวของกระดูกจะเริ่มเกิดมากกว่าการสร้างจนทำให้กระดูกอาจเกิดช่องว่างความพรุนขึ้นมาได้จนมีความเปราะบางเกิดขึ้น โดยเฉพาะในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนที่ระดับฮอร์โมนเอสโตรเจนลดลง ซึ่งฮอร์โมนชนิดนี้มีบทบาทสำคัญในการรักษามวลกระดูก นอกจากนี้ปัจจัยอื่น ๆ อย่าง การขาดการออกกำลังกาย โรคประจำตัว และการขาดสารอาหาร ก็มีส่วนที่ทำให้กระดูกเปราะบางลง
อันตรายของโรคกระดูกพรุน
ภาวะแทรกซ้อนที่น่ากลัวที่สุดของโรคกระดูกพรุนคือกระดูกหัก โดยเฉพาะบริเวณกระดูกสันหลัง สะโพก หรือข้อมือ ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดความพิการ ปวดเรื้อรัง และลดคุณภาพชีวิตลงอย่างมากและในบางรายก็อาจถึงขั้นเสียชีวิตได้
ป้องกันได้อย่างไร?
การป้องกันโรคกระดูกพรุนที่ดีที่สุดควรเริ่มต้นตั้งแต่ยังวัยหนุ่ม โดยเน้นที่การสร้างกระดูกให้แข็งแรงตั้งแต่เด็กและดูแลรักษามวลกระดูกให้คงที่เมื่อเข้าสู่วัยกลางคนและสูงอายุ วิธีการป้องกันมี ดังนี้